Τo Ιστορικό ράλλυ Ακρόπολις του 2025 πέρασε στην ιστορία με μια μεγάλη επιτυχία για τα Ελληνικά χρώματα. 

Δεύτεροι γενικής και πρώτοι Έλληνες οι Μάριος Σταφυλοπάτης-Γιώργος Χατζηρήγας με την "Fina" Lancia Integrale. Μια επίδοση που αποκτά μεγαλύτερη σημασία καθώς πρόκειται για ένα διεθνή αγώνα και γιατί τις συμμετοχές κοσμούμε το όνομα του Janni Mari Latvala με την Toyota Celica και την όμορφη συνοδηγό του Janni Hussi.

Πως ήταν όμως το κλίμα στα παρασκήνια του αγώνα; 

Τα παραλειπόμενα για κάποιους είναι εξίσου όμορφα με τα περάσματα στις ειδικές, μας μετέφερε ο Γιώργος Χατζηρήγας. Κορυφαίος στο τιμόνι αλλά και στα να μεταφέρει μέσω των γραπτών του πληροφορίες και συναισθήματα.

 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΡΗΓΑΣ

"Τις προηγούμενες δεκαετίες τα safety rules για τους θεατές του Ραλλυ Ακρόπολις ήταν σε εμβρυακό στάδιο. Ο κάθε θεατής λίγο πολύ ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την σωματική του ακεραιότητα και δυστυχώς συχνά καθόμασταν σε επικίνδυνα σημεία πχ στην κορυφή της στροφής, κοντά σε άλμα κλπ.

Όταν λοιπόν περνούσαν οι εργοστασιακοί οδηγοί ( Μακρέι, Κάνκουνεν, Σάινθ, Λεμπ, Λάτβαλα, Χάρβονεν κ.ά.,) είχαμε την αίσθηση ότι αυτοί οι οδηγοί ήταν αλάνθαστοι. Δεν υπήρχε η περίπτωση λάθους ή εξόδου από τον δρόμο. 
Τόσο πολύ τους είχαμε θεοποιήσει ώστε εναποθέταμε την ίδια την ζωή μας στις θεϊκές ικανότητες τους.

 Όμως όταν περνούσε και ο τελευταίος "Θεός" μαζευόμασταν σιγά-σιγά προς τα ασφαλή υψώματα φωνάζοντας στους υπολοίπους: "Έιιι, απομακρυνθείτε..! Οι Θεοί τελείωσαν..! Τώρα περνάνε οι κανονικοί οδηγοί. Θα σκοτωθείτε, φύγετε από κει...!"

Πριν λίγες μέρες στην Αλίαρτο κατά την διάρκεια της ανασυγκρότησης του Ι.Ρ.Α. είχα την χαρά να μοιραστώ αυτή την ιστορία με έναν "Θεό" ο οποίος έδειξε να διασκεδάζει με την γραφικότητα μας.

Έναν "Θεό" που μας μάγεψε όλους, όχι για τις αδιαμφισβήτητες και αναμενόμενες οδηγικές ικανότητες του αλλά για την προσιτότητα του και τον υπέροχο χαρακτήρα του.
Ο Jari Matti Latvala με την αγωνιστική ομάδα του και την πανέμορφη και ικανότατη συνοδηγό του Janni Houssi μας τίμησε με την συμμετοχή του στο Ιστορικό Ράλλυ Ακροπόλις 2025. 

Μια συμμετοχή που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για όλους μας. Ένας "Θεός" που απολάμβανε να φωτογραφίζεται με όποιον του το ζητούσε, να απαντάει σε ερωτήσεις ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε του απηύθυνε τον λόγο και απλά να δείχνει σεβασμό και κατανόηση σε οποιαδήποτε τον πλησίαζε.

Ήταν από τις ομορφότερες- αν όχι η ομορφότερη- εμπειρία στην αγωνιστική μου καριέρα το να περάσω 2 ημέρες μαζί του μιλώντας για οδήγηση, ειδικές διαδρομές και ανέκδοτες ιστορίες από το wrc. 

Είναι απίστευτο συναίσθημα να βγάζεις το κράνος σου, ιδρωμένος, μετά από μια "ακροπολική" ειδική διαδρομή σαν την Ελάτεια ή τον Παρνασσό και να έρχεται ο Latvala να σε ρωτάει αν γλίστραγες όπως αυτός!!! Αν τα Michelin είναι καλύτερα από τα Pirelli! 

Να ετοιμάζεσαι να "μπεις" στην νυχτερινή ε.δ. Άμφισσα και στην ανάπαυλα πριν τον ΣΕΧ να έχεις ανοίξει "πηγαδάκι" με τον Latvala και τον De Mevius για ανέκδοτες ιστορίες από το WRC, ίντριγκες και κόντρες με άλλους "Θεούς". Να τον ακούς να σου περιγράφει με τον πιο παραστατικό τρόπο την διαφορά του WRC2 όπου οδήγησε πριν λίγες εβδομάδες και του group A της Celica. 

Με το ζόρι τον κράτησα να μην πηδήξει στην INTEGRALLE πριν την Ελάτεια (του υποσχεθήκαμε ότι όποτε θέλει είναι στην διάθεση του) ενώ σε κάθε απλή διαδρομή έδειχνε να απολαμβάνει την φύση και το τοπίο.

Τον πάγο τον έσπασε αυτός! Πριν την πρώτη ειδική Ασωπία σταματάω την Lancia σε μια σκιά κάτω από ένα δέντρο. Λίγα δευτερόλεπτα πιο μετά έρχεται και παρκάρει την Celica από πίσω και πριν προλάβω να βγω έρχεται και μου δίνει το χέρι. "Είσαι ο George?", με ρωτάει.

 Προσπαθώ να συστηθώ και να του εξηγήσω την ιδιαιτερότητα της συμμετοχής μας και πριν προλάβω με διακόπτει... "Τα ξέρω όλα! Είσαι ο συνοδηγός που όμως οδηγάς και πας χωρίς σημειώσεις! Είναι αλήθεια?" Κοκκίνισα..."Είναι εντυπωσιακό! Πρέπει να μου πεις πως το κάνεις?" "Μου έχουν μιλήσει για σένα..."

Μάθαμε πολλά από τον Jari Matti αυτό το Σαββατοκύριακο. Κυρίως μας έμαθε την ταπεινότητα, την εγγύτητα και το μεγαλείο ενός γνήσιου rallyman προς όλους!

Μας έμαθε πως όσο ψηλά και αν φτάσεις δεν πρέπει να ξεχνάς πως όλα ξεκινάνε από ένα παιδικό όνειρο και έχουν υποχρέωση να καταλήξουν στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας, αρκεί να το αφήσουμε να βγει μπροστά.

Καθώς τον έβλεπα μπροστά μου να κινείται στον δρόμο χαλαρά για τις ειδικές διαδρομές, παρατήρησα πόσο πολύ απολάμβανε να βγάζει το χέρι του από το παράθυρο να χαιρετάει τα αντίθετα ερχόμενα αυτοκίνητα και να προσπαθεί να ρουφήξει τον ζεστό γλυκό αέρα του Σεπτέμβρη, παίζοντας με την αεροδυναμική της παλάμης του όπως ακριβώς ένα παιδί που ταξιδεύει στο πίσω κάθισμα ενός οικογενειακού σεντάν.

Εις το επανιδείν φίλε μου!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Φώτο : Γιώργος Χατζηρήγας, RacingPress